“Pax intrantibus” (‘vrede aan wie hier binnentreedt’) (foto 2013). Oud-leerlingen van de Ypelaar hoef ik dit niet te vertalen….

Op 5 februari 1944 werd het Klein-Seminarie Ypelaar door de Duitse bezetter in beslag genomen, en op 28 oktober 1944, bij de bevrijding van Breda, brandde het praktisch volledig af.

Na de Bevrijding dacht men nog te kunnen herbouwen met behoud van restanten van het gebouw, maar al snel bleek dat dit niet verantwoord was. Architect H.G.Ph. Savenije en het architectenbureau Siebers en Van Dael kregen dan ook de opdracht een geheel nieuw gebouw te ontwerpen, met zoveel mogelijk gebruikmaking van de bestaande funderingen, en van de nog bruikbare bouwmaterialen van het oude gebouw.
De eerste aanbesteding vond plaats op 21 december 1946. De situatie van de bouwmarkt was ongunstig, omdat er een algemeen gebrek was aan materialen. Uiteindelijk werden de bakstenen geleverd door de steenfabriek Bosscherveld in Maastricht, en de dakpannen door De Valk in Echt.
Op 26 juli 1948 legde mgr. P. Hopmans de eerste steen, en op 30 mei 1949 ging de “Mei” in de kap.

Aangezien men halverwege de jaren 1950 eerlijk meende dat het aantal leerlingen nog zou groeien en het gebouw binnen afzienbare tijd te klein zou worden, werd besloten tot nieuwbouw. Vanaf de zomer van 1957 werd er een geheel nieuwe vleugel gebouwd, met klaslokalen, kamers voor docenten, een grote slaapzaal, studiezalen en een gymzaal.

 

  

Voorgevel toen (ansichtkaart 1950), en nu (foto 2013).

 

Centrale hal met trap toen (ansichtkaart 1950), en nu (foto 2013).

  

De kapel toen (ansichtkaart 1950), en nu (foto 2013).

  

gang naar de refter (foto 2013) – refter (foto 2013)

 

Speelplaats en toren van de kapel. Toneelruimte en kleed- annex pianokamertjes (foto 2013)

     

Trap naar de herengang. 

Ontsteking van het Paasvuur op Witte Donderdag 1955. Op de achtergrond de toiletten en de boerderij.

 

De nieuwbouw anno 1961(foto archief Cor Luijsterburg)